تارنمای فرهنگی مهرگان – گروه گردشگری، بخش زیست بوم – سیاوُش آریا*

پاسداری و نگهبانی از زیست بوم و جنگل ها و جانوران از کارهای بایسته ای است که خویشکاریِ (وظیفه) تک تک افراد یک هازمان (جامعه) است. همچنین بر پایۀ قانون خویشکاری اصلی این کار بر دوش محیط بانان است. اما در برخی موارد محیط بانان با چالش بسیار بزرگی رو به رو هستند که گاهی راه زندگی آنان را دگرگون کرده و در پیچ و خم مرگ و زندگی درگیر می شوند.

به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان، کُنشگران (فعالان) و دوست داران زیست بوم سال 1389 را به یاد دارند. همان سالی که محیط بان دنا بر پایۀ خویشکاری خود با شکارچی درگیر شد و از بد روزگار و ناخواسته شکارچی کشته شد. از آن روز تا به امروز کابوس مرگ همدم و همراه محیط بان دنا بوده و هست و لحظه ای این ترس او را رها نکرده است. از سویی دیگر، خانوادۀ شکارچی نان آور خود را از دست داده و با دشواری رو به رو شده اند. هر یک از این دو خانواده ناخواسته و به گفته ای، بد آورده اند و با چالشی بزرگ دست و پنجه نرم می کنند. اما بر پایۀ قانون تنها یک راه بر جای مانده است تا محیط بان دنا از مرگ رهانیده شود و آن پرداخت «دیه» است تا هم خانوادۀ شکارچی جبران از دست رفتن نان آور خانواده اشان باشد و هم محیط بان دنا بار دیگر زاگرس را به تماشا بنشیند. در این میان چالش بر سر پرداخت 365 میلیون تومان (بهای دیه + کار خیریه) است. ولی خانوادۀ محیط بان دنا یارای پرداخت چنین بهایی را ندارند و دست یاری به سوی من و تو و هم میهنان خود دراز کرده اند. یادمان باشد که نباید او را تنها بگذاریم. امید غلام حسین خالدی (محیط بان دنا) به مهرورزی های ما است. اگر می خواهیم زاگرس بی کَس و تنها نباشد و اگر زیست بوم و جنگل و جانوران را دوست می داریم، باید هر اندازه که در توان داریم هر چند اندک و کم دریغ نورزیم تا به دو خانواده ای که چشم به راهند و با سختی و دشواری های فراوانی دست و پنجه نرم می کنند، زندگی ببخشیم. رفیق بلوط های زاگرس را تنها نگذاریم...

یکی از کُنشگران زیست بوم و مدنی که نخواست نامش آشکار شود و به شهر یاسوج رفته و با محیط بان دنا و خانوادۀ او دیداری داشته است به تارنمای فرهنگی مهرگان گفت : « هر دو خانواده درگیر و گرفتار بوده و با چالش رو به رو هستند. و تنها راه زنده بودن محیط بان دنا و بازگشت به آغوش زاگرس همیاری و همدلی هم میهنانش است. ما با شماری از کُنشگرانی که در این زمینه کوشا بوده و کمک کرده اند به این نتیجه رسیدیم تا از همۀ مردم درخواست همیاری کرده و شماره حساب مستقیم خانوادۀ خالدی را گرفته ایم تا بدون میانجی این پول ها به دست آنان برسد».

این کُنشگر مدنی افزود : « تنها و بهترین راه همیاری و همدلی همۀ مردم ایران است. آن هایی که دل در گِرو میهن دارند و همۀ آن هایی که طبیعت را دوست دارند، زاگرس زیبا را دوست دارند و دوست دار زیست بوم و جانوران هستند، نباید محیط بان دنا را تنها بگذارند».

هم اینک شماری از کُنشگران مدنی و زیست بوم در پیامی از مردم گرامی کشورمان خواسته‌اند تا خانوادۀ  غلام حسین خالدی را در تامین بهای «دیه» تعیین شده از سوی خانوادۀ داغ دیده و جان‌باخته یاری کنند.

در بخشی از این پیام چنین آمده است :

به نام خداوند بخشندۀ  توبه پذیر 

غلام حسین خالدی، محیط‌ بان دناست. در واپسین گفت و گویی که با او در زندان  داشتیم، از آرزویش می‌گفت. این که آرزو دارد پیش  از مرگش یک روز آزاد باشد و روستایش را ببیند و سپس . . . . .

آن چه میان غلام حسین و شکارچی جان باخته در منطقۀ حفاظت شده دنا گذشته است، دیگر آن قدر مشمول گذشت زمان و آرای دادگاه گشته است که سخن از آن هم اینک و در این شرایط جایز نیست.

آن چه بایسته به نظر می‌رسد، احترام به حکم دادگاه و حقوق قانونی و شرعی خانواده  شکارچی در گذشته است.

بیش از 5 سال از زندانی شدن خالدی می‌گذرد و ایشان حتا یک روز هم به مرخصی نیامده‌اند. برای کسی که زندگی را در رهایی و پاکی زاگرس شناخته است این نوع زندگی مرگ و اعدامی تدریجی است. خانواده خالدی از نبود پشتیبانیِ مالی سازمان حفاظت از محیط زیست دل شکسته‌اند. آن ها می‌گویند، خانواده  شکارچی را درک ‌می کنند و به شدت نگران فرزندان بازمانده از ایشان هستند. خانواده محیط بان دنا به احترام خانواده شکارچی اشاره کرده و می‌گویند، زمانی که برای گفت و گو و مصالحه به خانه اشان مراجعه کردیم، آن ها نهایت احترام را برای ما قایل شده و آن چه  که برای صلح و گذشتن از اعدام غلام حسین تعیین شده است، هر چه باشد در مقابل جان انسانی که از دست رفته و انسان دیگری که در انتظار اعدام است، ارزشی ندارد.

 خانوادۀ خالدی نیز از فرودستی‌شان در برابر «دیه» تعیین شده می‌گویند و در این باره از هم میهنان‌شان تقاضای یاری می‌کنند.

هم میهنان ارجمند، چنانچه مایل باشند می‌توانند تصویر فیش بهای واریز شده را به همراه نام حقیقی یا حقوقی خود با تارنمای فرهنگی مهرگان در میان گذاشته  و در صورت تمایل پیرو این متن منتشر نمایند.

شماره حساب بانک صادرات، به ‌نام غلام حسین خالدی: 6037691558967139

در پایان گفتنی است، خانوادۀ خالدی پافشاری دارند تنها از سوی همین شماره کارت همیاری‌ها را گردآوری کرده و هیچ شماره حساب دیگری منتشر نکرده‌اند. در صورتی که شماره حساب‌های  دیگری نیز لازم باشد، تنها از سوی تارنمای فرهنگی مهرگان با هم میهنان به اشتراک گذاشته خواهد شد. رفیق بلوط های زاگرس را تنها نگذارید...

*پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران – راهنمای گردشگری – خبرنگار – کُنشگر میراث فرهنگی، گردشگری و زیست بوم – دبیر انجمن مهرگان