تارنمای فرهنگی مهرگان-گروه گردشگری-سیاوُش آریا*

دوستداران تاریخ و فرهنگ ایرانی و گردشگران از سراسر ایران برای آغاز سال نو و هنگام دگرگشت و نوشدن سال(لحظه تحویل سال)خود را به میراث جهانی پارسه یا همان تخت جمشید رسانده تا در کنار یادگارهای نیاکانی و بر پایۀ آیینی دیرینه،آغاز نوروز را در آن جا بوده و سال خود را از پارسه آغاز کنند.

به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان،جشن جهانی«نوروز»را بی گمان باید بزرگ ترین جشن ملی میهنی ایرانیان دانست که پیشینه ای بَس دراز و همپای این سرزمین اَهورایی دارد.

امروزه«نوروز»میراث مشترک 13 کشور است که با میزبانی کشور ایران به ثبت جهانی در سازمان علمی،فرهنگی و تربیتی یونسکو رسیده است. جشن جهانی نوروز را باید نماد خِردورزی نیاکان پاک سرشتمان دانست. دربارۀ جشن نوروز و اهمیت آن،همین بَس که گویند:ابوریحان بیرونی،دانشمند ایرانی در سال تنها دو روز دست از کار می کشیده و به آسایش می پرداخته است،یکی به گاهِ نوروز بوده و دیگری در جشن مهرگان. همچنین زنده یاد ابوالقاسم اِنجوی شیرازی،نویسنده،پژوهشگر فرهنگ مردم(فولکوریک)و ادیب شیرازی دربارۀ پدیداری نوروز می نویسد : ... و تاریخ نبود که«نوروز»بود.

اما دوستداران میراث فرهنگی و گردشگران از سراسر ایران برای دگرگشت سال(لحظه تحویل سال)در روز سی اُم اِسپندماه،خود را به مجموعۀ جهانی پارسه(تخت جمشید)رسانده تا هنگام آغاز سال نو را در کنار این محوطۀ ارزشمند و بی همتا سر کرده و سپاس دار نیاکان خردمند خود باشند. در واقع،همان گونه که با آمدن بهار و نوروز،هخامنشیان در شهر پارسه حضور پیدا می کردند و کشورها و جمعیت های گوناگون(تیره ها)را به این جشن فرا خوانده و بارعام می دادند و به جشن و سُرور و پایکوبی می پرداختند،امروزه نیز،فرزندان داریوش و فردوسی بزرگ و هم میهنان در این شهر وَرجاوند و زیبا،بهار و نوروز و دگرگشت سال را جشن می گیرند.

امروزه پس از گذشت 25 سَده،هنوز هم ویرانه های پارسه یا تخت جمشید شکوهمند بوده و هر انسان ژرف اندیش و خِردمندی را به ستایش سازندگانش و اندیشه وا می دارد. امسال نیز،همانند سال های گذشته هنگام آغاز سال نو،پارسه این دُردانۀ یادمان های جهانی ایران شور و شادی ویژه ای را داشت و هم میهنان از جای جای این سرزمین اهورایی به دیدار آن آمده تا شکوه و بزرگی و فرهنگ والای نیاکانی خود را دیده و در آن جا حضور داشته باشند.

 میراث جهانی پارسه درسال 518 پیش از میلاد به فرمان داریوش بزرگ در دامان کوه مهر(رحمت)ساخته شد و از بخش های گوناگونی همانند،دروازه ملل،کاخ صدستون،خزانه،کاخ آپادانا،کاخ تچر،کاخ هدیش،کاخ سه دری یا شورا و ... تشکیل شده است. پارسه در 57 کیلومتری شهر شیراز و در شهرستان مَرودشت جای دارد. همچنین نگارنده برای بیست و یکمین سال پِپاپی هنگام آغاز سال نو را در میراث جهانی پارسه بوده و سال خود را با این یادگار باستانی همانند نیاکان پاک نهاد خود،آغاز کرده است.

نگاره های زیر،پنج شنبه سی ام اِسپندماه گرفته شده است،آن ها را ببینید:

انبوهی از مسافران و گردشگران در ورودی پارسه هنگام تحویل سال

دروازه ملل یا همه فرهنگ ها در ورودی پارسه،زاویه دید از بالای کوه و آرامگاه اردشیر سوم

آثار به جا مانده از کاخ صدستون در میراث جهانی پارسه

درگاه ها و آثار به جامانده از کاخ هدیش یا خشیارشا

کاخ تچر یا تچرا که به تالارآینه نامدار است و کاخ داریوش بزرگ است

ستون های شکوهمند کاخ آپادانا،همچنان استوار و غرورآمیز است

آرامگاه اردشیرسوم در دامان کوه مهر

*پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی-کُنشگر میراث فرهنگی،گردشگری و زیست بوم- راهنمای گردشگری-خبرنگار آزاد- دبیر اَنجمن مهرگان