تارنمای فرهنگی مهرگان- گروه گردشگری، بخش زیست بوم- سیاوُش آریا*
شاخه های چندین اَصله درخت در باغ ملی شیراز بدون آگاهی مدیران شهرداری، دیروز بریده شد. کارگران می گویند، به ما گفته اند برای جوانه زدن است. با این همه و با توجه به جایگاه جای گیری این درختان به نظر نمی رسد این کار برای رشد درختان باشد.
به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان، دیروز درباغ نامیده شده به «ملی» شیراز که درسیاهۀ (لیست) یادمان های ملی هم به ثبت رسیده و از آنِ روزگارصفویه است، کارگران شاخه های چندین اصله درخت را بریده و بر زمین ریختند. این درحالی است که به گمان بسیار، این کار برای این است که، جلو دید ساختمان پرورش فکری نوجوانان شهرداری که در این باغ جای دارد گرفته نشود. با این همه نه تنها هیچ کدام از مدیران شهرداری پاسخ گوی ما نبوده، بلکه هیچ یک از این رویداد آگاهی نداشته و ما را به یک دیگر و بخش های گوناگون پاس می دادند!
جانشین (معاون) میراث فرهنگی استان نیز، در این مورد اظهارنا آگاهی کرده و به تارنمای فرهنگی مهرگان می گوید : «من به تازگی به سمت جانشینی میراث استان رسیدم و آگاهی چندانی ندارم و شاید برای هَرَس کردن باشد».
ابراهیم قزل باش، ادامه می دهد : «شما به عنوان یک دوست دار میراث فرهنگی، نگاره های (تصاویر) این درختان را برای ما بیاورید و به ما گزارش کنید تا پیگیر این پیش آمد (قضیه) باشم».
بنا براین گزارش، در این روزگار که زندگی انسان ها سراسر ماشینی شده و با ساخت آپارتمان ها، مجتمع ها، پاساژها و غیره ریه های تنفسی شهر ازمیان رفته، درختان و پوشش گیاهی بیش از پیش ارزش دارد و بایسته (ضروری) است که به این نهاده (موضوع) توجه شود. ازسویی دیگر همین درختان از پیش آمدن (وقوع) سیل، گرما، گردباد و توفان و... پیشگیری کرده و درآمدن باران نیز، کارایی (تاثیر) به سزایی دارند. همچنین از آلودگی هوا نیز، پیشگیری می کنند.
باغ سازی پدیده هنری است که از زمان های گذشته همواره جزء فرهنگ انسان ها به ویژه ایرانیان به شمارمی رفته است. دلبستگی نیاکان ما به ساخت باغ های بزرگ در درون و یا برون از شهرها و نیز ساخت باغچه درخانه ها، پیش از هر چیز باید انگیختۀ (معلول) محیط گرم و خشک بخش زیادی از سرزمین ایران دانست. درکشاورزی ایران، باغ به معنای ویژه (خاص) آن، به میدانی (محوطه ای) دیواربست (محصور) دارای انواع درختان و درختچه ها به کار برده می شود و از زمین های زیر کشت جدا (متمایز) است.
باغ سازی ایرانی بر اصل شبکه بندی سامانمند (منظم) و تقسیم فضا به بخش هایی با شکل هندسی به کمک خیابان ها و جوی ها انجام یافته است.
شهر شیراز نیز از دیرباز دارای باغ ها و بوستان های بسیاری بوده که هریک بیانگر روش و شیوۀ مِهرازی (معماری) و باغ سازی دوران خود بوده اند. شیراز دارای بیش از دو هزار باغ قدیمی بوده که هم اکنون تنها شمارکمی از آنان پای برجا مانده است که از این میان می توان باغ های جهانی اِرم، ملی، دلگشا، جهان نما، باغ فرزانه، باغ ایلخانی، باغ قوام و... را نام برد.