سرنوشت شوم میراث جهانی پیروزآباد

سه شنبه 29 اسفند 1402





سرنوشت شوم میراث جهانی پیروزآباد



 








تارنمای فرهنگی مهرگان گروه میراث فرهنگی - سیاوُش آریا*

 

میراث جهانی ساسانیان در شهر پیروزآباد بر اثر تصمیم گیری های نادرست و غیرعلمی و شتاب زده، به سرنوشتی ناخجسته (شوم) گرفتار و دستخوش دگرگونی های ناروا و نابجا شده است و به عَرصه و حریم چند یادمان آن، خَدشه وارد و مورد دست اَندازی جای گرفته است.

به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان، میراث ساسانیان در سرزمین باستانی پارس که در چهل و دومین نشست جهانی سازمان یونسکو در کشور بحرین در دهم تیرماه امسال به ثبت جهانی رسیده بود به اَنگیزۀ ندانم کاری ها و تصمیم گیری های شتاب زده و نادرست و اقدام های نسنجیده و ناروای مدیران سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان پارس (فارس) مورد دست اَندازی (تعرض) جای گرفته و به عَرصه و حریم چند یادمان تاریخی آن در شهر پیروزآباد آسیب رسیده است. این در حالی است که قانون های حوزۀ میراث فرهنگی روشن و شفاف است و سرپیچی از آن، از سوی هر نهادی که باشد، تخلف به شمار می آید و شوربختانه این بار نهاد و سرپرست اصلی حفاظت از یادمان های تاریخی و فرهنگی کشور یعنی سازمان میراث فرهنگی، قانون را زیر پا گذاشته که جای بَسی شوربختی و افسوس است. همچنین نباید از یاد برد که پروندۀ میراث ساسانیان در سرزمین پارس که به نادرستی به گونۀ زنجیره ای به ثبت جهانی رسیده است دارای ایرادهای فراوانی بوده و حریم و عَرصۀ چندین یادمان آن، همچنان با دشواری های بی شماری رو به رو است. هرچند که، سرانجام پروندۀ میراث ساسانیان در سرزمین باستانی پارس با کوشش های چندین سالۀ مدیران و سرپرستان سازمان میراث فرهنگی و پژوهشگران ارزندۀ کشورمان در سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) به ثبت جهانی رسید. اما همچنان دشواری های عَرصه و حریم چند یادمان تاریخی آن از جمله ، کاخ اَردشیربابکان در شهر پیروزآباد و شهرباستانی بیشاپور در کازرون وجود دارد و برطرف کردن آن، نگاه بلند و بالا و چشم اَنداز و آینده نگری مدیران و سرپرستان شهری و استانی را می طلبد تا با خِرد جمعی و بررسی های علمی و راهنمایی های پژوهشگران به نتیجه و بار نشیند.

با این همه و در کمال شگفتی، نه تنها مدیران و سرپرستان سازمان میراث فرهنگی در پِیِ برطرف کردن دشواری های حریم و عَرصۀ میراث جهانی ساسانیان در سرزمین پارس برنیامده اند، بلکه بر دشواری های آن ها افزوده و حتا به حریم و عَرصۀ یادمان های جهانی شهر پیروزآباد آسیب رسانیده و قانون های ملی و فراملی (بین المللی) میراث فرهنگی را نیز، زیر پا گذاشته اند.

 

جاده کشی در عَرصۀ سنگ نگارۀ جهانی تاج ستانی اَردشیر!

 

داستان از آن جا آغاز شد که راهداری برای کوتاه کردن جادۀ شهری کوار به پیروزآباد دست به کار و آن جاده را از زیر سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر بابکان در دامان کوه و رودخانۀ باستانی تنگاب پیروزآباد رد کرده و به عَرصۀ این یادمان جهانی آسیب رسانده است و در واقع، گُستره و محوطۀ باستانی آن را نابود کرده و از میان برده است. همچنین در این رودخانه و مسیر، ویرانه های شکوهمند پل ساسانی مِهرنرسه وجود دارد که بی گمان در آینده ای نه چندان دور، دچار ویرانی خواهد شد.

سخن در خُور نگرش این است که سازمان میراث فرهنگی استان پارس (فارس) به راهداری پروانۀ (مجوز) کار داده است که جای شگفتی بسیار فراوان و پرسش های بی شماری دارد. زیرا بر پایۀ تشریفات اداری، راهداری باید درخواست آگاهی (استعلام) از سازمان میراث فرهنگی استان می گرفت و نتیجه را دریافت می کرد. اما در کمال شگفتی و ناباوری، سازمان میراث فرهنگی خود به آن ها پروانۀ کار داده است که پرسش های فراوانی را در ذهن ها پدید می آورد و داستان را به گونه ای دیگر رقم می زند. اما مهم تر و بدتر از همه، این که جاده درست از عَرصۀ میراث جهانی سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیربابکان گذر کرده و به محوطۀ باستانی آن آسیب رسانده و برای همیشه نابود کرده است. از سویی، این گام نسنجیده و نادرست سازمان میراث فرهنگی، سرپیچی از قانون های میراث فرهنگی و سازمان یونسکو به شمار می آید و تخلفی آشکار روی داده است که سازمان میراث فرهنگی استان باید پاسخگو باشد. همچنین اگر ارزیابان سازمان یونسکو از این مورد آگاه شده و از این منطقه دیدن کنند، بی گمان پروندۀ میراث جهانی ساسانیان در خطر جای خواهد گرفت و حتا امکان خروج آن از سازمان جهانی یونسکو وجود دارد. بی گمان این دست اقدام های سازمان میراث فرهنگی را می توان به نوعی خودزنی سازمان میراث فرهنگی دانست که به پیکرۀ یادمان های تاریخی آسیب می رساند.

 

انفجارهای مهیب در کوه برای از میان بردن سنگی که خطری نداشت

 

اما سرنوشت ناخجسته و تلخ میراث جهانی ساسانیان در پیروزآباد در همین جا، پایان نمی یابد و انفجارهای سهمگین (مهیب) در کوهِ رو به روی سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر برای از میان بردن سنگ بزرگی که وجود داشت و گمان می رفت که شاید خطری برای رفت و آمد خودروها باشد و به پایین پرتاب شود، لرزه بر اَندام بی دفاع یادگار ساسانیان انداخته و زیست و آیندۀ آن را با چالشی دیگر رو به رو کرده است. بر پایۀ فیلم ها و نگاره های (عکس ها) موجود و حساسیت کار در حریم سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر که خود دارای دشواری های فراوانی نیز در گذشته بوده است، اِنفجارهای سهمگین و بزرگ در نزدیکی یکی از مهم ترین یادمان های ساسانی کشور، گامی نادرست و اقدامی نسنجیده و ناروا بوده است و این سنگ که سال های سال در همین نقطه وجود داشته، هیچ خطری را متوجه خودروهای در گذر جاده نمی کرده است. مهم تر از همه، برپایۀ سندهای موجود و نامه نگاری های سازمان میراث فرهنگی با ادارۀ راهداری، هرگز بنا نبوده که انفجاری رخ دهد و لَق گیری سنگ و حذف صخره می بایست به وسیلۀ ابزارهای سنتی و دستی صورت می گرفت که در نامه هم با نام «روش های غیرانفجاری» و مشروط به حفاظت از سنگ نگارۀ نام برده شده بر پایۀ جزییات، اشاره شده است. اما در پایان باز هم، با زیرپا گذاشتن قانون های میراث فرهنگی و فرامللی یونسکو، چهار اِنفجار بزرگ و سهمگین در منطقه رخ داده است که بی گمان در آینده یکی از چالش های بزرگ سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر خواهد بود.

 

دیوارکشی در حریم کاخ اَردشیر، تخلفی دیگر

 

اما دیوارکشی در رو به روی کاخ اَردشیر بابکان پیروزآباد و در حریم درجه یک میراث جهانی ساسانیان در بخش پارکینگ محوطه، باز هم سرپیچی از قانون های میراث فرهنگی به شمار می آید و تخلفی آشکار و روشن است که این مورد نیز در کمال شگفتی از سوی سازمان میراث فرهنگی استان انجام شده است!؟ در این محوطه بنا به درخواست های شماری از مالکان زمین های همجوار پارکینگ آتشکده در خصوص نصب و بهره برداری از چادرهای عشایری با برپایی چادرها با شمار محدود و مساحت مشخص و مشروط به ساماندهی محیط نابسامان پیرامونی پارکینگ موافقت شده است که در پایان به دیوارکشی در حریم درجه یک میراث جهانی کاخ اَردشیر انجامیده است که سرپیچی از قانون های میراث فرهنگی به شمار می آید و گامی ناروا و نادرست با تصمیم های شتاب زده از سوی برخی مدیران میراث فرهنگی است که نتیجه ای جز به خطر افتادن میراث جهانی ساسانیان و خروج از ثبت یونسکو نخواهد داشت.

 

میراث جهانی ساسانیان بدون مدیر اداره می شود!

 

اما میراث جهانی ساسانیان پس از ثبت در سازمان یونسکو از تیرماه امسال و با گذشت بیش از 5 ماه از ثبت جهانی آن، همچنان در بلاتکلیفی به سر می برد و بدون مدیر اداره می شود و تصمیم گیری ها و ادارۀ آن از سوی سازمان میراث فرهنگی استان انجام می گیرد که اِبهام و پرسش های فراوانی را به دنبال دارد. زیرا نبود مدیریتی واحد و منسجم به بدنه و ساختار اصلی پایگاه میراث جهانی ساسانیان آسیب وارد کرده است و در نتیجه، چنین تخلف های آشکاری را رقم خواهد زد.

باید دانست که مجموعه میراث جهانی منظر باستان شناسی ساسانی پارس از بزرگ ترین محوطه های میراث جهانی کشور است که کمابیش بخش مرکزی استان را به خود ویژه کرده است. عرصۀ آثار تاریخی این مجموعه 700 هکتار و مجموعه حریم آن ها در سه شهر پیروزآباد، کازرون و سروستان دارای گُستره ای (وسعتی) بیش از 2000 هکتار است. این سه مجموعه تا پیش از ثبت جهانی در تیرماه 1397، در دو مجموعۀ بیشاپور و محور ساسانی پیروزآباد و سروستان اداره می شد. اما به انگیزۀ ثبت زنجیره ای آن ها و با آرمان (هدف) انسجام در این محور تاریخی از تیرماه 1397، مجموعه این پایگاه ها به یک پرونده و یک پایگاه میراث جهانی تبدیل شد. اما با گذشت بیش از 5 ماه از ثبت جهانی، این مجموعۀ میراث جهانی همچنان در بلاتکلیفی مدیریتی به سر می برد و نبود تعیین تکلیف مدیریت یکپارچه به شدت آثار باستانی این مجموعۀ تاریخی ارزشمند را آسیب زا کرده است. شاید رویداد انفجار سنگ چند تنی در چند روز گذشته از دامنۀ کوه تنگاب پیروزآباد هُشداری باشد به سرپرستان و مدیران سازمان میراث فرهنگی. زیرا این مجموعه، همچنان در بلاتکلیفی مدیریت به سر می برد.


 

مدیرکل میراث فرهنگی استان : میراث جهانی ساسانیان مدیر دارد! ولی ...


 

در حالی علی رضا عسگری چاوردی، مدیر پروژۀ ثبت جهانی محور ساسانی پارس با نام « منظر باستان شناسی ساسانی پارس» از حذف و برکناری خود در مدیریت پایگاه میراث جهانی ساسانی استان پس از ثبت پرونده در سازمان یونسکو سخن می گوید که مدیرکل سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان پارس در گفت و گو با ما از مدیریت دکتر عسگری چاوردی بر پایگاه پیروزآباد خبر می دهد. با این همه، مصیب امیری در پاسخ به این که آیا پایگاه دارای مدیر است و جاده کشی و اِنفجارها در عرصه و حریم میراث جهانیان ساسانیان به تایید شورای فنی میراث فرهنگی استان رسیده است، با پافشاری چندین باره تنها به این جمله بَسَنده می کند که عسگری چاوردی، همچنان مدیر پایگاه پیروزآباد است، ولی پشت پرده موضوع هایی وجود دارد که باید روز شنبه، حضوری به سازمان میراث فرهنگی بیایید تا داستان را کامل برای شما بازگویم! مدیرکل سازمان میراث فرهنگی استان پارس در پاسخ به این پرسش نگارنده که، شواهد و اسناد چیز دیگری را نشان می دهد و هر زمان امروز یا فردا بامداد (آدینه) بفرمایید زنگ می زنم و شنوندۀ داستان پشت پرده هستم تا روشنگری شود، باز هم با پافشاری به این نکته بَسنده می کند که عسگری چاوردی، همچنان مدیر است، ولی باید روز شنبه به سازمان میراث فرهنگی بیایید تا برایتان توضیح بیشتری دهم! وی همچنین هیچ پاسخی به موضوع جاده کشی در عَرصۀ سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر بابکان و دیگر رویدادهای، رُخ داده، نمی دهد. از سویی، دکتر عسگری چاوردی با گلایۀ شدید از کارهای انجام شده در حریم و عرصۀ میراث جهانی ساسانی پارس، آن ها را تخلفی آشکار برمی شمرد.

نیاز به یادآوری است که در نامه نگاری های اداری در دوماه گذشته در سازمان میراث فرهنگی استان پارس دربارۀ اقدام های انجام شده و دیگر موضوع های وابسته به پایگاه جهانی پیروزآباد، نامی از عسگری چاوردی دیده نمی شود و تنها امضای معاونت میراث فرهنگی استان در پای نامه ها برجای است و همین نشان می دهد که عسگری چاوردی دست کم از مکاتبات اداری حذف شده و شاید تنها نامی غیر رسمی به عنوان مدیرپایگاه جهانی ساسانی پارس یا پیروزآباد داشته باشد، ولی در عمل وی هیچ گونه اختیار و قدرتی نداشته و ندارد. و همین موضوع نیز، بی گمان نشان از زد و بندها و پرسش های بی پاسخ فراوان در رُخدادهای چند روزگذشته در پیروزآباد بوده، که در پایان مایۀ آسیب رسانی و نابودی عَرصۀ میراث جهانی ساسانیان شده است و گویا کسی هم پاسخگو نیست!؟ از سویی، نگارنده بیش از 30 بار به شماره همراه مدیر پایگاه های میراث فرهنگی کشور زنگ زده تا موضوع را بررسی کند و پاسخ روشنی برای افکار همگانی (عمومی) باشد، ولی وی به هیچ کدام زنگ ها در چندین ساعت آن هم از یک شماره، پاسخی نداد! و همین پاسخگو نبودن مدیران بلای جان میراث ارزشمند گذشتگان شده است که یکی پس از دیگری و به بهانه های گوناگون آسیب دیده و یا از صفحۀ تاریخ و روزگار پاک شده است.

همچنین شورای فنی میراث فرهنگی استان باید پاسخگوی اقدام های انجام شده در عَرصه و حریم میراث جهانی ساسانیان در شهر پیروزآباد باشد.


 

برداشت بی رویۀ سنگ از بند انحرافی و روبروی تل نقاره خانه


 

از دیگر تخلف های آشکار و زیرپا نهادن قانون های میراث فرهنگی در ماه های گذشته، موضوع برداشت بی رویۀ سنگ ها از بند انحرافی و رو به روی تُل نقاره خانه (در کنار حریم دژ دختر پیروزآباد) است که بی گمان آسیب های برگشت ناپذیری را به محوطۀ تاریخی و باستانی و پیکرۀ بی دفاع یادمان های ملی و جهانی ساسانیان و کشور خواهد زد و هویت ملی و شناسنامۀ بالندۀ ایرانیان را خدشه دار می کند.


 

جاده کشی در عرصۀ میراث جهانی ساسانیان در پیروزآباد را متوقف کنید


 

کُنشگران و دوستداران میراث فرهنگی استان و شهر پیروزآباد با گلایه و انتقاد شدید از دست اَندازی به عرصه و حریم میراث ساسانیان در پیروزآباد و جاده کشی از زیر سنگ نگارۀ تاج ستانی اَردشیر، خواستار پاسخگویی مدیران استانی و کشوری شده اند. آن ها می گویند جاده کشی همچنان دنباله دارد و باید از ادامۀ کار پیشگیری کرد و تغییر مسیر داد. کنشگران میراث فرهنگی این پرسش را به میان آورده اند که آیا راه توسعه و آبادی یک شهر و کشور با نابودی تاریخ و هویت ملی مردمان باید همراه باشد. آیا نمی توانستیم راه بهتر و جایگزینی را برای جاده کشی پیدا کنیم و همچنان باید بینندۀ نابودی و حذف میراث نیاکانی و ملی و جهانی کشور باشیم. اگر خدای ناکرده میراث جهانی ساسانیان از ثبت یونسکو خارج شود به راستی چه کسی باید پاسخگو باشد و چرا باید تاوان ندانم کاری ها و مدیریت ناکارآمد برخی از مدیران و سرپرستان استانی را مردم پرداخت کنند.

کنشگران میراث فرهنگی در دنبالۀ سخنان انتقادی خود آورده اند، بر پایۀ رهنمودهای مقام رهبری در کشور ایران، قانون برای همه یکسان است و اگر هرکسی از قانون سرپیچی کند در هر پست و مقامی که باشد باید تاوان آن را بدهد و پاسخگو باشد. این کار اَفزون بر تخلف و سرپیچی از قانون های میراث فرهنگی، خیانت به کشور است و فاجعۀ رخ داده را نمی توان به سادگی جبران کرد و ما از نمایندگان در خانۀ ملت (مجلس) خواستار پیگیری این داستان و توقف جاده کشی ها هستیم. از سویی، اگر در زمینۀ میراث فرهنگی یکی از مدیران تا کنون تاوان کار نادرست خویش را پس داده بود، بی گمان چنین فاجعه هایی که در کشور کم هم نیستند، هرگز رخ نمی داد. ما خواستار پاسخگویی مدیران هستیم... نبود مدیریت و پاسخگویی درست برخی از سرپرستان و مدیران میراث فرهنگی، بی گمان اَنگیزۀ نابودی یادمان های تاریخی و فرهنگی کشور خواهد شد.

باید دانست که این گونه اقدام ها و کارها چیزی در پایان به جز نابودی میراث گذشتگان را به دنبال نخواهد داشت...


میراث جهانی پیروزآباد در 90 کیلومتری جنوب باختری (غربی) شهرستان شیراز جای دارد و بیست و سومین اثر جهانی ایران در سازمان یونسکو به شمار می آید.

 




گذر جاده از عرصه و کنار سنگ نگاره تاج ستانی اردشیر بابکان، تخلفی آشکار است


برپایی و دیوارکشی در حریم درجه یک و روبروی کاخ اردشیر، تخلف در میراث جهانی است

محل انفجارسنگ بزرگ روبروی سنگ نگاره تاج ستانی اردشیرکه خطری هم نداشت

 

 






*پژوهشگرتاریخ و میراث فرهنگی خبرنگار آزاد کُنشگر میراث فرهنگی، گردشگری و زیست بوم راهنمای گردشگری دبیر انجمن مهرگان



1397/09/30
بازدید : 1887


دیدگاه ها

دیدگاه خود را بنویسید