دروغ بزرگ کشف گنجینۀ تاریخی در فاروق

جمعه 10 فروردین 1403





دروغ بزرگ کشف گنجینۀ تاریخی در فاروق



 

 

 

 

 

 

 

تارنمای فرهنگی مهرگان گروه میراث فرهنگی سیاوُش آریا*

 

خبر کشف گنجینۀ تاریخی و پرستشگاه باستانی در زیر زمینی در روستای فاروقِ شهرستان مَرودشت از سوی مدیرکل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان و دیگر سرپرستان (مسوولان) میراث فرهنگی شهری و استانی دروغ شمرده شده و به گونۀ کامل رد شد. اما این نوشته که هیچ سرچشمه ای (منبعی) هم ندارد، همچنان در سطح گسترده ای در حال پخش است و هر بار ابعاد تازه ای به خود می گیرد.

به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان، در یک هفتۀ گذشته نوشته ای در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به گونۀ گسترده در حال پخش است که در آن ادعا شده است که بزرگ ترین گنج ایران که دیرینگی 7 هزار ساله دارد در زیر زمینی به اندازۀ یک زمین فوتبال پیدا شده است. ناهَمسانی (تفاوت) که این نوشتۀ بدون سرچشمه با دیگر نوشته های قدیمی تر و پوچ دارد، این است که نگارنده که فردی زرنگ و باهوش و با تجربه بوده است، از نوشته ای ساده و روان و همه فهم بهره برده و یکی از نگاره های (عکس ها) سنگی را هم از درِ ورودی به اصطلاح خود زیرزمین که همانندی با چنین موضوعی دارد، در پایین آن گذاشته است. همچنین در این نوشته، گفتمان (بحث) بسیار مهمی به میان آورده (مطرح کردن) شده است مبنی بر این که، نیروهای امنیتی حتا از تهران در پیرامون این محوطۀ باستانی گِرد آمده و پروانۀ (اجازه) ورود به هیچ کس را نداده و حتا نمی گذارند کسی فیلم یا نگاره ای بگیرد! از سویی، نگارنده که بی گمان فردی تیزبین بوده، از سادگی تودۀ مردم بهره برده است و با واژه های دلربا و فریبنده، کوشیده است تا نظر خوانندگان را به سوی این موضوع جلب کند. از همین روی ادعا شده که نمونۀ این شهر پنهان (مخفی) در هیچ کجای جهان نیست و همۀ تندیس های (مجسمه ها) این پرستشگاه، دست نخورده و سالم به درازای 3 تا 5 متر که بیشتر از طلا ساخته شده است برجای مانده و هیچ آسیبی هم به آن ها نرسیده و شگفتی همگان را نیز برانگیخته است! نگارنده برای این که بتواند افراد بیشتری را به سوی خود کشانده و از سادگی و نا آگاهی مردم بهترین بهره را برده و سخنان خود را به کُرسی بنشاند، کشف این گنجینه را همتای پارسه (تخت جمشید) دانسته و جای پیدا شدن آن را هم در نزدیکی این محوطۀ باشکوه باستانی عنوان کرده است. در بخش دیگری از این نوشته که این بار با شتاب نگاشته شده است و با اندکی ژرف نگری (دقت) و هوش می توان به سُستی و خامی آن پِی برد، آورده شده است که اندازۀ درازا و پهنای آن (مختصات) و شناسه های (مشخصات) این شهر زیرزمینی را از دوست برادرم که خودش به عنوان کارشناس بومی منطقه وارد راهرو و پرستشگاه شده، دریافته ام. در پایان هم نگارنده از سر دلسوزی و باز هم با بازی واژگان، آورده است که کوشش می کنم تا هر جوری که شده، نگاره های دیگری از این شهر به دست آورم و برایتان بفرستم تا ببینی چه شکوهی در درازای 7 هزار سال در این جا زیر خاک پنهان بوده و دست نخورده برجای مانده است. و خواستار آن شده که خبر رسانی کنید تا همۀ مردم از هویت با ارزش ملی خود آگاه شده تا بلکه این یادگارها در جای خود بمانند!؟

اما این همۀ داستان نیست. در چند روز گذشته و پس از رد و دروغ پنداشته شدن این نوشته از سوی مدیران میراث فرهنگی استان و شهرستان مَرودشت در خبرگزاری ها، این فرد یا افرادی که بسیار هم زرنگ هستند در دو روز گذشته فیلمی غیرحرفه ای و بی کیفیتی را که در جایی تاریک و با چراغ قوه گرفته شده، در فضای مجازی پخش کرده و با نشان دادن چند تندیس و تَکوک (ریتون) هخامنشی و پول های کاغذی هزار تومانی، کوشش در اثبات سخنان خود داشته و دارند. سخن در خُور نگرش (نکته قابل تامل) در این نوشته این است که از زبان فرد دیگری آورده شده است که یک آدم بزرگ منش (با شرف) پیدا شده و با به خطر انداختن کار و حتا جان خود این فیلم را گرفته و پخش کرده و در دنبالۀ نوشته آورده است که، به تندیس های هخامنشی، سکه ها و تَکوک ها با ژرف نگری نگاه کنید. وی پول ایران را هم در کنارش گذاشته است تا نگویند مال کشور دیگری است، درپایان هم نوشته شده : درود بر بزرگ منشی اَش! ...

پیش از پرداختن به جنبۀ روان شناسی و جامعه شناسی این موضوع برای آگاهی خوانندگان بهتر است کمی از روستای فاروق در شهرستان مَرودشت آگاه شویم : روستای فاروق که در سال 1394 به عنوان یک شهر گزینش (انتخاب) شده است در 30 کیلومتری شهرستان مَرودشت و در جادۀ قدیمی گذر شیراز به اِسپهان (اصفهان) جای گرفته است. جمعیت این شهر بر پایۀ آمار سال 1385 بیشتر از 8 هزار تَن (نفر) است. اقتصاد شهر فاروق بر پایۀ باغ داری است. بیشترین ارزش این شهر جای گیری در گذر راه باستانی پارسه به پاسارگاد است. هر چند در فضای مجازی و نوشته ها آورده شده است که این شهر پیشینۀ 7 هزار ساله دارد، ولی تا کنون هیچ آثاری از این دیرینگی در آن شهر پیدا نشده است، مگر تپه های باستانی که در پیرامون این منطقه جای گرفته است. ناگفته نماند که در گذشته های دور شهری به نام فاروق مطرح نبوده و تنها شهرستان مَرودشت و یا بهتر است بگوییم دشت مرودشت بوده که پیشینۀ باستانی دارد. هم اینک در شهر فاروق و سِیدان که به هم چسبیده اند، تنها دو یادمان باستانی ساسانی و فَرا هخامنشی (پس از هخامنشی) بیشتر وجود ندارد. بافت این منطقه که بیشتر زمین های کشاورزی با انبوه باغ های پردرخت و سرسبز است نیز، نشانه هایی از یک شهر زیرزمینی را به ما نشان نمی دهد. در نوشته های کهن و دفترهای تاریخی هم تا کنون اشاره ای به چنین جایگاهی نشده است (هرچند از دید باستان شناسی هیچ چیزی دور از ذهن نیست، ولی هم اینک بدون آرمان و سرچشمه ای استوار نمی توان سخنی را در این زمینه به میان آورد). سخنی دیگری که باید از آن نام برده شود، این است که به جز یک نگاره، هیچ کدام از نگاره ها در پیوند با این منطقه و حتا ایران نیست. نگاره هایی که پیکره ها و تندیس های طلایی را نشان می دهد، همگی در پیوند با تمدن مصر بوده و ساختگی است و پیشتر هم با دروغ اَفکنی آن را به گنجینه ای به شهرستان خُوی در استان آذربایجان غربی نسبت داده بودند! تنها نگاره ای سنگی که درِ دایره ای شکل دارد و راه پله های ریزی را نشان می دهد در پیوند با این منطقه است که آن هم درِ کاریزی (قنات) قدیمی وابسته به دورۀ میانۀ اسلامی است که به نام کاریز پایینی (سفلی) در فاروق (پارو) شناخته شده است. همچنین نگارنده در سال های گذشته چندین بار از این منطقه به گونۀ میدانی بازدید کرده و آشنایی کاملی از بافت منطقه دارد. تندیس ها و تَکوک های هخامنشی درون فیلم تازه پخش شده هم همگی یا ساختگی بوده و یا برای گمراهی بینندگان است و نمی توان با دیدن فیلم به چیز ویژه ای رسید و سرنخی را یافت.

سخن دیگری که در خُور نگرش بوده، این است که دروغ اَفکنی ها به جایی رسیده که به گفتۀ مدیرکل میراث فرهنگی استان، کارشناسان این سازمان چندی پیش برای بررسی و درستی این موضوع به آن منطقه رفته و هیچ چیزی را نیافته اند. با این همه هنوز هم هستند افرادی که این سخنان را باور نداشته و این نوشتۀ بی پایه را دست به دست در فضای مجازی می چرخانند. اما به راستی انگیزۀ گسترش چنین نوشته ها و پیام هایی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در یک دهۀ گذشته چیست؟ و چرا مردم به سادگی فریب چنین سخنانی را می خورند...

دنباله دارد ...

 

 

 

 

*پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران راهنمای گردشگری خبرنگار آزاد کُنشگر میراث فرهنگی، گردشگری و زیست بوم دبیر انجمن مهرگان



1395/09/13
بازدید : 1409


دیدگاه ها

فرهاد

درود بر سیاوش آریا تلاشگر گستره ی میراث فرهنگی که همیشه در حال پیگیری و روشن نمودن،راستی ها(سره ها) از ناراستی ها( نا سره ها) است.

درویش

سپاس از تلاش های مستمر وخستگی ناپذیر آریای عزیز

محمد حسامپور

من خودم از نزدیک اونجا رو دیدم که کوهی بین فاروق و سیدان رو نیروی امنیتی قرق کرده . این تصاویر و عکسها دروغه بعله . اما اونجا هم خالی نیست . یه خبرهایی هست ک میخوان منو شما ندونیم . این تصاویر و این گفته ها دروغه اما یکی بیاد توضیح بده چرا اونجارو قرق کردن

درود گرامی. همان گونه که خود فرموده اید این نگاره ها و مطالب همگی دروغ است. گاهی نیروهای امنیتی در جایی به ویژه در دامان کوه ها مانور نظامی برگزار می کنند و این چیز عجیبی نیست. من خودم در پشت کوه نقش رستم شاهد مانور نظامی بوده ام. پس ربطی به آثار تاریخی ندارد. به هر روی سپاس از توجه و بیان دیدگاه تان. پاینده ایران

دیدگاه خود را بنویسید